Obezbeđivanje samo 1% više zelenih površina u najugroženijim urbanim naseljima u tri od četiri britanske nacije može biti povezano sa oko 40% manje smrtnih slučajeva u ovim oblastima koje je moguće sprečiti, pokazalo je istraživanje objavljeno na internetu u časopisu Journal of Epidemiologi and Communiti Health.
Zelene površine su nejednako raspoređene u Engleskoj, Škotskoj i Severnoj Irskoj, sa najnižim količinama u najugroženijim oblastima, pokazuju nalazi, što je podstaklo istraživače da sugerišu da bi ulaganje u zelene površine moglo biti važna strategija javnog zdravlja za borbu protiv zdravstvenih nejednakosti.
Provođenje vremena u zelenim površinama, kao što su travnjaci, šume i parkovi, nije povezano samo sa nižim stopama smrti i lošeg zdravlja i poboljšanim blagostanjem, već i sa koristima za životnu sredinu, primećuju istraživači.
U Evropi, pristup zelenim površinama obično je lošiji u oblastima uskraćenim. Ali podaci o raspodeli ovih prostora u ugroženim urbanim naseljima širom Velike Britanije nisu poznati, dodaju oni.
Istraživači su stoga želeli da istraže nejednakosti u distribuciji zelenih površina u urbanim i ruralnim područjima (za poređenje); i povezanost između njegove dostupnosti i broja smrtnih slučajeva koji se mogu sprečiti u urbanim naseljima u sve četiri britanske nacije, stratifikovanih po nivou uskraćenosti.
Oni su se oslanjali na podatke lokalnih vlasti, nacionalnu statistiku, Indeks višestruke deprivacije i podatke nacionalnog premera zemljišta, da bi izračunali: procenat zelenih površina u urbanim i ruralnim područjima; veličina i gustina stanovništva; nivoi deprivacije; i smrti od uzroka koji se mogu sprečiti – onih koji se mogu izbeći efikasnim javnim zdravstvenim i intervencijama primarne prevencije.
Obuhvatali su 6.791 definisano geografsko područje u Engleskoj; 410 u Velsu; 1.279 u Škotskoj; i 890 u Severnoj Irskoj.
Prosečan procenat zelenih površina bio je najveći u Velsu (45%), zatim u Severnoj Irskoj (24%), Engleskoj (21%) i Škotskoj (16%). U sve četiri zemlje, prosečan procenat ukupne zelene površine u urbanim sredinama bio je znatno niži nego u ruralnim područjima.
Od četiri nacije, samo u Velsu zelene površine su ravnopravno raspoređene po naseljima sa različitim nivoima uskraćenosti iu urbanim i u ruralnim područjima.
U ostala tri, količina zelenih površina bila je značajno povezana sa brojem smrtnih slučajeva koji se mogu sprečiti među najugroženijim urbanim područjima.
U Engleskoj, svaki porast zelenih površina od 1% u definisanoj geografskoj oblasti bio je povezan sa 37% manje godišnjih smrtnih slučajeva koji se mogu sprečiti.
U Škotskoj i Severnoj Irskoj, povećanje zelenih površina od 1% u definisanoj geografskoj oblasti povezano je sa 37% i 41% manje smrtnih slučajeva koji se mogu sprečiti, respektivno, u periodu od pet godina.
„Sa poznatim zdravstvenim prednostima zelenih površina, ova neslaganja može pomoći da se objasne široke zdravstvene nejednakosti u urbanim područjima u kojima su najsiromašniji i najugroženiji najviše pogođeni“, predlažu istraživači.
Ovo je opservaciona studija, koja sprečava da se donesu čvrsti zaključci o uzročnim faktorima, a istraživači ukazuju na različita ograničenja njihovih nalaza. Ovo uključuje pretpostavljenu društvenu i finansijsku homogenost proučavanih geografskih oblasti i korišćenje podataka o „zemljišnom pokrivaču“ umesto o „korišćenju zemljišta“.
„Nejednaka distribucija [zelenog prostora] u urbanim sredinama pokazuje potrebu da se intervencije ciljaju na siromašnija urbana područja. Studije su pokazale da [zeleni prostor] donosi veću korist onima sa nižim socio-ekonomskim položajem nego onima koji pripadaju privilegovanijim grupe, posebno u mentalnom zdravlju i socijalnoj integraciji“, dodaju oni.
„Iako rezultati studije pokazuju povezanost između manjeg broja smrtnih slučajeva koji se mogu sprečiti i većeg procenta [zelenih površina] površina, ulaganja ne bi trebalo da se fokusiraju samo na povećanje postojanja [zelenog prostora] već i na [njegovu] dostupnost i kvalitet“, oni opreznost.
