Istraživanje sprovedeno od strane Univerziteta Kalifornije u San Francisku i Univerziteta Alabama u Birmingemu otkrilo je vezu između društvene izolacije i povećane smrtnosti kod odraslih osoba sa hroničnom opstruktivnom plućnom bolešću (HOBP), prema studiji objavljenoj u JAMA Internal Medicine. Društvena izolacija, definisana kao nedostatak društvenog kontakta, pokazala se kao faktor povećanog rizika za smrt kod odraslih sa HOBP, posebno kod onih starijih od 65 godina.
Studija je identifikovala da oko jedna od pet osoba sa HOBP doživljava socijalnu izolaciju, što je dvostruko više u poređenju sa ukupnom populacijom starijih odraslih osoba. Visoke stope izolacije kod ove grupe pacijenata mogu biti rezultat karakteristika bolesti poput nedostatka vazduha i smanjene fizičke funkcije, što može ograničiti njihov svakodnevni društveni angažman.
U istraživanju pod nazivom „Društvena izolacija i mortalitet kod odraslih sa hroničnom opstruktivnom plućnom bolešću“, analizirani su podaci o smrtnosti među socijalno izolovanim osobama sa HOBP. Kroz praćenje 1.241 odrasle osobe sa HOBP tokom 4,4 godine, istraživači su otkrili da su socijalno izolovani pacijenti imali 35% veći rizik od smrti u poređenju sa onima koji nisu bili socijalno izolovani, čak i nakon uzimanja u obzir demografske faktore, obrazovanje, komorbiditete, kognitivna oštećenja, depresiju i pušenje.
Dalje analize su pokazale da je srednje vreme preživljavanja kod socijalno izolovanih učesnika bilo značajno kraće u odnosu na njihove neizolovane vršnjake. Petogodišnja stopa preživljavanja bila je niža kod socijalno izolovane grupe u poređenju sa neizolovanom grupom.
Nalazi ove studije ukazuju na to da je uticaj socijalne izolacije na smrtnost kod osoba sa HOBP izraženiji nego što je to prethodno primećeno u opštoj populaciji starijih odraslih osoba. Istraživači pretpostavljaju da socijalna izolacija može povećati rizik od smrtnosti kod pacijenata sa HOBP tako što ograničava pristup podršci potrebnoj za upravljanje simptomima bolesti, posebno nakon hospitalizacije ili boravka u jedinici intenzivne nege.
Preporuke koje proizilaze iz ove studije sugerišu da bi interdisciplinarni pristupi za smanjenje socijalne izolacije mogli biti korisni kao dopuna postojećim terapijama usmerenim na HOBP. Rešavanje problema socijalne izolacije može poboljšati kvalitet života pacijenata sa HOBP i njihov pristup zdravstvenoj zaštiti. Predložene intervencije uključuju grupne programe rehabilitacije pluća, aktivnosti koje promovišu samopouzdanje, grupe za podršku i programe ishrane ili vežbanja u zajednici.
U svetlu visoke stope socijalne izolacije kod pacijenata sa HOBP, istraživači preporučuju da se u budućim studijama istraže strategije za smanjenje ovog problema i procene kako takvi napori mogu poboljšati zdravstvene ishode kod ove populacije.
