Supermasivna crna rupa u ranom univerzumu nalazi se u sredini galaksije LID-568, samo 1,5 milijardi godina nakon Velikog praska. Ona je zabeležena kako guta materijal brzinom koja premašuje teorijski maksimum poznat kao Edingtonova granica. Astronomi su iznenađeni ovim otkrićem koje bi moglo pomoći u razumevanju evolucije supermasivnih crnih rupa.
Istraživači su primećeni da je ova crna rupa aktivna u nagomilavanju ogromnih količina materijala, što dovodi do stvaranja diska koji bljeska svetlošću usled trenja i gravitacionog delovanja. Ovaj fenomen, poznat kao Edingtonova granica, predstavlja ograničenje za priliv materijala u crnu rupu.
Tim astronomskih istraživača koristio je JVST da bi detaljno posmatrao galaksiju LID-568, koja se pokazala izuzetno svetlom uprkos svojoj udaljenosti. Analize su otkrile da je supermasivna crna rupa u ovoj galaksiji relativno mala u poređenju sa drugima, ali da akrecija materijala oko nje nadmašuje Edingtonovu granicu za čak 40 puta.
Ovo otkriće pruža retku priliku naučnicima da prate procese super-Eddingtonove akrecije i bolje razumeju formiranje supermasivnih crnih rupa u ranoj fazi univerzuma. Postoje naznake da su prve supermasivne crne rupe nastale iz ogromnih zvezda i gasnih oblaka koji su se direktno urušili pod gravitacijom, što bi moglo objasniti kako su postale džinovske crne rupe koje danas posmatramo.
Istraživanje ove super-Eddingtonove crne rupe objavljeno je u časopisu Nature Astronomi, pružajući dragocen doprinos razumevanju evolucije crnih rupa i ranih faza univerzuma.
