Dok je ugljen-dioksid (CO2) najpoznatiji gas staklene bašte, drugi gasi poput metana (CH4) i azot oksida (N2O) takođe značajno doprinose globalnom zagrevanju i klimatskim promenama. Prema Pirsu Forsteru, stručnjaku sa Univerziteta u Lidsu i autoru izveštaja Međuvladinog panela o klimatskim promenama (IPCC), CO2 čini oko dve trećine zagrevanja koje se pripisuje gasovima staklene bašte.
Metan, kao drugi najvažniji gas staklene bašte vezan za ljudske aktivnosti, doprinosi oko 40% emisija iz prirodnih izvora, dok ostatak (60%) dolazi iz ljudskih aktivnosti poput poljoprivrede, fosilnih goriva i upravljanja otpadom. Njegova moć zagrevanja je više od 80 puta veća od CO2 tokom 20 godina, ali njegov kraći životni vek čini ga važnim fokusom za kratkoročno smanjenje globalnog zagrevanja. Smanjenje emisije metana moglo bi da dovede do brzih rezultata, s obzirom na to da bi koncentracije u atmosferi brzo opale.
Međutim, uprkos globalnoj posvećenosti smanjenju emisija, trendovi su zabrinjavajući. Prema istraživanju Globalnog ugljeničnog projekta, metan raste brže od bilo kojeg drugog gasa staklene bašte, a njegova koncentracija u atmosferi je sada 2,6 puta veća nego u predindustrijskim vremenima.
Azot oksid, koji je skoro 300 puta jači od CO2, se najviše emituje upotrebom sintetičkih azotnih đubriva i stajskog đubriva u poljoprivredi. Istraživanje iz 2020. godine u časopisu Nature pokazuje da su globalne emisije azot oksida izazvane ljudskim aktivnostima porasle za 30% u poslednje četiri decenije. Efikasnija upotreba đubriva mogla bi značajno smanjiti emisije.
Osim ovih gasova, fluorisani gasovi, kao što su PFC, HFC i SF6, takođe predstavljaju problem. Čak i u malim količinama, oni imaju izuzetno visok kapacitet zagrevanja, pri čemu SF6 ima efekat staklene bašte 24.000 puta veći od CO2 tokom perioda od 100 godina.
S obzirom na ozbiljnost situacije, Montrealski protokol iz 1987. godine i kasniji sporazum iz Kigalija 2016. godine značajno su smanjili prisustvo CFC-a u atmosferi. EU je prošle godine sklopila pakt o postepenom ukidanju opreme koja sadrži fluorisane gasove, sa ciljem da ih potpuno eliminiše do 2050. godine. Ove mere su ključne u borbi protiv klimatskih promena i potrebne su hitne akcije na globalnom nivou.
