Ribonukleinska kiselina (RNK) je molekul od vitalnog značaja za genetiku organizama, igrajući ključnu ulogu u evoluciji života. Novo istraživanje, objavljeno u časopisu Proceedings of the National Academy of Sciences, otkriva kako se savijanje RNK na niskim temperaturama može otvoriti kao nova perspektiva u proučavanju primordijalne biohemije.
Profesor Feliks Ritort sa Univerziteta u Barseloni predvodi studiju u kojoj su stručnjaci istraživali različite oblike koje RNK poprima prilikom savijanja. Ova molekulska struktura formira se kroz povezivanje riboze sa fosfatnim grupama i azotnim bazama: adenin, gvanin, citozin i uracil.
Rezultati istraživanja ukazuju da sekvence RNK koje stvaraju strukture ukosnica počinju da usvajaju nove, kompaktne oblike ispod 20°C. Ova nova otkrića mogu imati značajne implikacije na biohemiju i biološke funkcije RNK, posebno u okruženjima sa niskim temperaturama.
Tim je koristio spektroskopiju optičke pincete kao preciznu tehniku za merenje molekularne termodinamike kako bi bolje razumeli savijanje različitih RNK. Otkrili su da se toplotni kapacitet smanjuje prilikom savijanja RNK oko 20°C, što sugeriše na promene u strukturi molekula.
Osim specifičnih pravila uparivanja baza, nova biohemija RNK istražuje interakcije riboze i vode kao ključne faktore u stabilizaciji molekula. Ritort naglašava da ova nova biohemija može imati poseban uticaj na organizme koji žive u hladnim područjima, poput alpskih regiona ili arktičkih teritorija.
Studija nagoveštava da je temperaturni opseg koji utiče na strukture RNK univerzalan, mada je modulisan sekvencom i uslovima sredine. Ove nove strukture, stabilizovane vodoničnim vezama između riboze i vode, mogu promeniti način na koji razumemo stabilnost RNK.
Ova istraživanja ne samo što doprinose naučnom razumevanju RNK, već i otvaraju vrata novim saznanjima o evoluciji života na Zemlji. Kroz precizno proučavanje molekularnih procesa, naučnici stiču dublji uvid u funkcije i strukture RNK, što može imati šire implikacije na različite biološke sisteme.
