Novo istraživanje sugeriše da dijagnoza raka kod člana porodice može povećati rizik od razvoja psiholoških i kardiovaskularnih bolesti kod rođaka i supružnika u prvom stepenu. Nalazi su objavljeni u časopisu Cancer.
Dijagnoza raka kod člana porodice može biti stresno i traumatično iskustvo za celu porodicu. Pošto stres utiče ne samo na mentalno zdravlje već i na kardiovaskularno zdravlje, istraživači su istraživali da li dijagnoza raka doprinosi negativnim psihološkim i kardiovaskularnim ishodima kod članova porodice.
Koristeći podatke iz Populacione baze u Juti, istraživači su identifikovali 77.938 rođaka prvog stepena i supružnika 49.284 osoba kojima je dijagnostikovan rak genitourinarnog sistema između 1990. i 2015. godine, i uporedili su ih sa 81.022 rođaka i supružnika 246.775 osoba kojima nije dijagnostikovan rak.
Tim je otkrio da je kod 7,1% rođaka i supružnika dijagnostikovana psihološka bolest u roku od 5 godina od dijagnoze raka kod člana porodice, a kod 7,6% je dijagnostikovana kardiovaskularna bolest. U poređenju sa kontrolama, imali su 10%, 5% i 4% veći rizik od razvoja psihološkog stanja 1, 3 i 5 godina nakon dijagnoze raka kod člana porodice. Takođe su imali 28%, 16% i 14% veći rizik od razvoja kardiovaskularnih bolesti na 1, 3 i 5 godina.
Roditelji dece obolele od raka iskusili su najveći rizik od razvoja negativnih zdravstvenih ishoda – skoro 4 puta veći rizik za godinu dana u poređenju sa drugim rođacima. Takođe, dijagnoza raka bubrega ili mokraćne bešike se pokazala kao najstresnija među tipovima karcinoma genitourinarnog sistema, dok je rak testisa bio najmanji.
„Dijagnoza raka je događaj koji menja život za pacijente i njihove porodice. Sa jedinstvenim pristupom naše grupe bazi podataka stanovništva Jute, uspeli smo da stvorimo višegeneracijske mreže koje naglašavaju uticaj dijagnoze raka na porodice“, rekao je vođa autor Mouneeb Choudri, MD, sa klinike Maio, u Feniksu, Arizona. „Kao zdravstveni radnici, trebalo bi da zauzmemo multidisciplinarni pristup rešavanju stresa dijagnoze raka pomažući u ublažavanju finansijske toksičnosti, opterećenja lečenja i emocionalnog uticaja i na pacijenta i na njegovu porodicu.“
