Drevni fosilni pasulj veličine modernog limete i među najvećim semenima u fosilnom zapisu može pružiti novi uvid u evoluciju današnjih raznolikih prašuma jugoistočne Azije i Australije, prema istraživačima Penn Stejta koji su identifikovali biljke.
Otkrili su da fosili predstavljaju sada izumrli rod mahunarki koji je živeo u jugoistočnoj Aziji i koji je bio blisko povezan sa modernim Castanospermumom, poznatim kao drvo crnog pasulja. Ovo drvo se danas nalazi samo u priobalnim kišnim šumama severne Australije i susednih ostrva.
Tim, koji je takođe uključivao paleontologe sa sedištem u Indoneziji, Kanadi, Ujedinjenom Kraljevstvu i drugde u Sjedinjenim Državama, objavio je svoje nalaze u Međunarodnom časopisu za nauke o biljkama.
Fosili, otkriveni na indonežanskom Borneu, datiraju iz perioda eocena, pre otprilike 34 do 40 miliona godina. Oni sugerišu da su preci drveta crnog pasulja migrirali iz Azije u Australiju tokom sudara tektonskih ploča koji je spojio kopnene mase i omogućio razmenu biljaka i životinja između kontinenata.
Sudar tektonskih ploča jugoistočne Azije i Australije, koji je počeo pre oko 20 miliona godina i traje danas, doveo je do velike razmene biljnih i životinjskih vrsta između kopnenih masa, rekli su naučnici.
Nalazi pružaju prvi makrofosilni dokaz o biljnoj liniji koja se kreće iz Azije u Australiju nakon tektonskog sudara Azije i Australije, rekli su istraživači. Fosili su takođe najstarije određene fosilne mahunarke – porodica pasulja – iz Malajskog arhipelaga i prvi fosilni zapis o biljkama koje su povezane sa stablom crnog pasulja.
„Ova fosilna semena sugerišu da su drevni rođaci Castanospermuma migrirali u Australiju iz jugoistočne Azije tokom tektonskog sudara i da su kasnije izumrli u Aziji“, rekao je Edvard Spagnuolo, student doktorskih studija na Odseku za geonauke u Penn Stejtu i glavni autor studije. studija.
Ovaj predlog je u suprotnosti sa većinom postojećih direktnih makrofosilnih dokaza o migracijama biljaka, koji predstavljaju loze koje su se preselile iz Australije u Aziju.
Prema naučnicima, nedostatak direktnih dokaza za kretanje iz Azije u Australiju je barem delimično posledica loših biljnih fosila u Malajskom arhipelagu, koji uključuje Filipine, Indoneziju, Istočni Timor, Papuu Novu Gvineju i delove Malezije.
„Zaista je teško prikupiti fosile u ovom delu sveta“, rekao je Spagnuolo. „Većina površinskih stena je uništena obilnim tropskim padavinama ili prekrivena vegetacijom, poljoprivredom i zgradama, tako da postoji nekoliko mesta za traženje fosila osim izloženosti rudnicima i kamenolomima.
„Takođe ima veoma malo paleontološke infrastrukture. Srećni smo što imamo partnerstvo sa indonežanskim paleontolozima na Institutu Teknologi Bandung na Javi, koji omogućavaju ovaj rad.“
Međunarodni istraživački tim, uključujući Petera Vilfa, profesora geonauka u Penn State, prikupio je fosile 2014. iz šavova rudnika uglja u Južnom Kalimantanu, indonežanski Borneo.
Kolekcija je obuhvatala tri velika zrna pasulja, uzorke polena i oko 40 listova. Pored biljaka, tim je takođe otkrio različite fosilizovane tragove ptica, tragove ukopanih morskih beskičmenjaka i fosilnih ostataka kornjača, među ostalim fosilima koji su nedavno objavljeni ili u toku istraživanja.
Seme je jedno od najvećih u fosilnom zapisu, izuzev kokosa i nekih drugih palmi. Oni bi rasli u mahuni koja je najverovatnije dostizala dužinu do 3 metra, ili dužinu bejzbol palice, i stala bi do pet semenki, rekli su naučnici.
Nakon terenskog rada, fosili su pozajmljeni Penn State-u, gde je seme podvrgnuto CT skeniranju. Spagnuolo i Vilf analizirali su fosilni pasulj taksonomski, opisujući anatomske karakteristike korisne za identifikaciju, i otkrili da najviše liče na moderni Castanospermum, koji nema prethodne fosilne predstavnike.
„Iako su neke od karakteristika ovih fosila uobičajene za mahunarke, ne postoji fosilna ili živa grupa mahunarki osim Castanospermuma koja ima kombinaciju karakteristika koje blisko odgovaraju fosilima“, rekao je Spagnuolo. „To nas čini sigurnim u našu identifikaciju.“
Fosilno seme je nazvano Jantungspermum gunnellii. Ime roda se odnosi na oblik srca fosila – jantung na indonežanskom znači srce, a spermum na latinskom znači seme. Naziv vrste odaje počast pokojnom Gregu Gunelu, paleontologu kičmenjaka koji je ranije bio sa Lemur Centra Univerziteta Djuk, koji je vodio izlet.
Mahunarke su raznolika porodica cvetnih biljaka, sa oko 20.000 živih vrsta danas koje uključuju mnoga velika tropska stabla, rekli su naučnici. Ali uprkos njihovom obilju i raznolikosti u savremenim ekosistemima, ovo seme su jedini određeni fosili mahunarki pre neogenog perioda, u intervalu između 2,6 miliona i 23 miliona godina, u vlažnim tropima jugoistočne Azije.
„Tropi su najraznovrsniji biom na Zemlji“, rekao je Vilf. „Mi znamo vrlo malo iz fosilnog zapisa o tome kako su se tropski ekosistemi razvili, posebno u Aziji, čak i kada rizici od izumiranja brzo rastu, a gubimo ogromna područja svake godine zbog krčenja šuma.
„Grupa za paleobotaniku Penn State radi na ovom problemu na terenu sa kolegama u nekoliko azijskih zemalja, a novi džinovski fosilni pasulj sa Bornea je fantastičan primer potencijala otkrića.
Ovi nalazi potvrđuju prisustvo mahunarki u jugoistočnoj Aziji i popunjavaju kritičnu rupu u fosilnom zapisu, rekli su naučnici.
„Imamo sjajan fosilni zapis mahunarki za veći deo sveta, ali ne i za jugoistočnu Aziju“, rekao je Spagnuolo. „Naš rad naglašava zanemareni paleobotanički potencijal ovog regiona i potrebu za više uzorkovanja fosila u Malajskom arhipelagu.“
