1935. godine, Metropoliten muzej Njujorka vodio je arheološku ekspediciju u Egiptu. Na mestu drevne Tebe, u Deir Elbahariju blizu Luksora, otkrivena je grobnica Senmuta, arhitekte kraljice Hačepsut. U toj grobnici pronađena je mumija starije žene, nazvana „Žena koja vrišti“, sa izrazom lica koji je ostavio arheologe u čudu. Skoro 2.500 godina kasnije, istraživači iz Egipta koristili su napredne tehnike kako bi istražili ovu zagonetnu mumiju i otkrili više o njenom životu i smrti.
Analizom CT skeniranja i drugih naučnih metoda, istraživači su utvrdili da je mumija i dalje dobro očuvana, otkrivajući detalje poput visine, starosti, zdravstvenog stanja i načina mumifikacije. Iako nije bilo jasnog uzroka smrti, analize su pokazale da je Žena koja vrišti bila balzamovana skupim materijalima uvezenim iz drugih regiona, što svedoči o drevnoj trgovini u Egiptu.
Otkriće da su unutrašnji organi mumije bili netaknuti iznenadilo je istraživače, jer je tradicionalna metoda mumifikacije uključivala uklanjanje većine organa. Osim toga, detaljna analiza materijala korišćenih za balzamiranje i tretiranje kose pružila je uvid u drevne prakse i estetiku tog vremena.
Napredne tehnike kao što su CT skeniranje, SEM, FTIR i KSRD omogućile su istraživačima da zaronje duboko u prošlost i otkriju više o ovoj zagonetnoj mumiji. Njihova istraživanja pružaju dragocen uvid u drevnu egipatsku praksu mumifikacije i životne uslove tog doba.
