Istraživači sa Univerziteta u Kelnu otkrili su mehanizam koji štiti β-ćelije pankreasa, koje su ključne za proizvodnju insulina od inflamatorne ćelijske smrti. Studija je istraživala ulogu protein kinaze 1 (RIPK1) u interakciji sa receptorima u regulisanju preživljavanja β-ćelija.
Tipično, ovaj protein kontroliše sudbinu ćelije balansirajući signale preživljavanja i smrti kao odgovor na inflamatorne citokine poput faktora tumorske nekroze (TNF). Međutim, tim dr Nieves Peltzer iz Centra za molekularnu medicinu Keln (CMMC) otkrio je da RIPK1 nije neophodan za preživljavanje β-ćelija u normalnim i dijabetičkim uslovima. Autori sugerišu da bi izuzetno visoki nivoi zaštitnog molekula cFLIP koji eksprimiraju β-ćelije mogli biti odgovorni za njihovu zaštitu od kontrolne tačke RIPK1.
Studija „RIPK1 je neophodan za regulaciju ćelijske smrti u β-ćelijama tokom hiperglikemije“ objavljena je u časopisu Molekularni metabolizam.
Koristeći model miša, istraživači su otkrili da β-ćelije pokazuju visoke nivoe anti-apoptotičkog proteina cFLIP, koji sprečava ćelijsku smrt, i niske nivoe apoptotičkih (kaspoza-8) i nekroptotskih (RIPK3) proteina, koji promovišu ćelijsku smrt, obezbeđujući zaštitni štit od inflamatorne ćelijske smrti izazvane TNF-om. Tretman antibiotikom cikloheksimidom, koji smanjuje nivoe cFLIP-a, učinio je ostrvce pankreasa osetljivim na ćelijsku smrt izazvanu TNF-om, naglašavajući centralnu ulogu ekspresije proteina i nivoa cFLIP-a u ovom zaštitnom mehanizmu.
„Naši nalazi sugerišu da β-ćelije pankreasa poseduju poseban zaštitni mehanizam protiv citotoksičnosti izazvane TNF-om, koji se oslanja na cFLIP, ali ne i na RIPK1. Ovo bi moglo dovesti do novih strategija za očuvanje funkcije β-ćelija kod pacijenata sa dijabetesom“, rekao je Peltzer.
Ovi rezultati osporavaju dominantnu paradigmu da je RIPK1 univerzalno potreban za regulaciju ćelijske smrti u svim tipovima ćelija. Umesto toga, čini se da su β-ćelije pankreasa jedinstveno sposobne da se odupru signalizaciji upalne smrti – otkriće koje razbija nove osnove za istraživanje dijabetesa.
Onaj Veli, prvi autor studije, dodao je: „Bili smo zadivljeni izuzetnom otpornošću β-ćelija na ćelijsku smrt izazvanu TNF-om. Otkrili smo da β-ćelije izražavaju povišene nivoe proteina za preživljavanje u poređenju sa proteinima za smrt , što nam pomaže da bolje razumemo njihov mehanizam otpora.“
U budućnosti bi bilo važno detaljno istražiti mehanizam kojim cFLIP reguliše preživljavanje β-ćelija tokom dijabetesa, sa fokusom na terapijske opcije za zaštitu β-ćelija od imunološkog napada ili glukotoksičnosti. Pored toga, buduća istraživanja mogu dovesti do otkrića strategija za poboljšanje održivosti β-ćelija tokom transplantacije.
