Pokazalo se da prasinezumab, monoklonsko antitelo, smanjuje znake pogoršanja motora kod osoba sa Parkinsonovom bolešću (PD) koje imaju bolest koja brzo napreduje, kao što je objavljeno u istraživačkoj analizi podataka iz velikog kliničkog ispitivanja faze 2 objavljenog u Nature Medicine.
Trenutno ne postoje tretmani koji modifikuju bolest za PD, neurodegenerativni poremećaj koji karakteriše pogoršanje i motornih i nemotornih simptoma tokom vremena. Agregacija alfa-sinukleina u mozgu je obeležje PD, a nekoliko pretkliničkih studija sugerisalo je da je ova patologija ključni pokretač progresije bolesti.
Prasinezumab je prvo eksperimentalno terapeutsko monoklonsko antitelo dizajnirano da veže agregirani alfa-sinuklein, omogućavajući njegovu razgradnju. Antitelo je nedavno ispitano kod 316 pacijenata sa PD u ranoj fazi u kliničkom ispitivanju PASADENA faze 2, ali je utvrđeno da nema značajnog uticaja na progresiju bolesti u ovoj kohorti. Međutim, učesnici u ispitivanju su imali veoma varijabilnu progresiju bolesti.
Gennaro Pagano i kolege su analizirali potencijalne efekte prasinezumaba na motoričku progresiju u četiri unapred određene subpopulacije koje su imale brzo napredujuće motoričke simptome u fazi 2 PASADENA ispitivanja. Ove podgrupe koje brzo napreduju definisane su primenom inhibitora monoamin oksidaze B (MAO-B) na početku, stadijumom njihove bolesti po Hoehn i Iahr skali, prisustvom poremećaja ponašanja u spavanju sa brzim pokretima očiju ili prisustvom difuznog malignog oboljenja. fenotipovi.
Istraživači su otkrili da tretman prasinezumabom smanjuje pogoršanje motoričkih simptoma u svim subpopulacijama koje brzo napreduju nakon 52 nedelje, u poređenju sa motoričkim simptomima onih koji su lečeni placebom. Ovaj efekat nije primećen kod tretiranih subpopulacija koje su okarakterisane kao spore napredovanje. Procena motoričkih simptoma je urađena korišćenjem dela III Ujedinjene skale za ocenjivanje PD (MDS-UPDRS) Društva za poremećaj kretanja pokreta, koja je standardni alat za kliničku procenu za kvantifikaciju motoričkih simptoma u PD.
Ovi nalazi sugerišu da se klinička efikasnost prasinezumaba primećuje tek nakon godinu dana kod lečenih pacijenata sa PD koji brzo napreduje. Potrebna su dalja istraživanja da bi se utvrdilo da li prasinezumab može biti efikasan kod pacijenata sa sporijom progresijom bolesti nakon dužih perioda lečenja; ovo se istražuje u proširenoj otvorenoj fazi ispitivanja PASEDENA. Dalja ispitivanja su takođe potrebna da bi se potvrdili ovi efekti kod pacijenata sa PD koji brzo napreduje, a ovo se trenutno istražuje u velikom ispitivanju faze 2 (studija PADOVA).
