Astronomi sa Univerziteta u Oklahomi i njihove kolege izveštavaju o detekciji četiri bele patuljke zvezde nedavno otkrivene retke spektralne podklase DAK. Novootkriveni beli patuljci su nešto masivniji od sunca. Nalaz je detaljno opisan u istraživačkom radu objavljenom 13. marta na serveru za preprint arXiv.
Prvi DAK beli patuljak otkriven je 2020. godine i dobio je oznaku J055134.612+413531.09, ili skraćeno J0551+4135. Istraživači koji su otkrili J0551+4135 otkrili su da je njegov spektar kvalitativno sličan tipičnom belom patuljku u atmosferi vodonika, ali sa dodatkom brojnih apsorpcionih linija iz atomskog ugljenika. Stoga su ovaj objekat klasifikovali kao prvi primer nove spektralne podklase DAK, koja se može razlikovati po jedinstvenoj atmosferi mešavine vodonika i ugljenika.
U ovoj najnovijoj studiji, tim astronoma predvođen Mukreminom Kilićem sa Univerziteta u Oklahomi sproveo je studiju fizičkih svojstava obližnjih masivnih belih patuljaka. Izvođenjem spektroskopskih posmatranja nekih kandidata belih patuljaka, otkrili su da su četiri od njih iz DAK podklase.
„Kroz prateću spektroskopiju masivnih kandidata za bele patuljke unutar 100 komada, identifikovali smo dva nova DAK bela patuljka sa mešanom atmosferom ugljenika i vodonika. Pored toga, na osnovu detaljne analize atmosfere modela, pokazali smo da su dva dodatna DAK bela patuljka zanemarena u literaturi“, napisali su istraživači u radu.
Novi DAK beli patuljci su označeni kao J0205+2057, J0831−2231, J0958+5853 i J2340−1819. Imaju mase u rasponu od 1,13–1,19 solarnih masa, dok je utvrđeno da su njihove efektivne temperature između 13 836 i 16 871 K. Procenjeno je da doba hlađenja ovih belih patuljaka oscilira oko milijardu godina.
Prema tome, lista poznatih DK belih patuljaka sada sadrži pet objekata. Četiri od njih se nalaze u blizini, na samo 330 svetlosnih godina od Zemlje.
Prema studiji, galaktičke svemirske brzine četiri bela patuljka sugerišu debeo disk Mlečnog puta ili poreklo oreola. Štaviše, brza rotacija je otkrivena u najmanje dva od ovih objekata. Ova svojstva ih čine sličnima toplim belim patuljcima spektralnog tipa DK — onima sa karakteristikama apsorpcije ugljenika u svojim spektrima.
Na osnovu prikupljenih podataka i sličnosti između DAK i toplih DK belih patuljaka, astronomi pretpostavljaju da su DAK populacija ostaci spajanja belih patuljaka. Konkretno, ovi objekti se verovatno pojavljuju kao masivni beli patuljci DA, proizvedeni spajanjem belih patuljaka.
„Dalje teorijske studije spektralne evolucije proizvoda spajanja, uključujući vruće i tople DK i DAK, bile bi korisne za razumevanje pojave DAK podklase“, zaključili su istraživači.
