Rigorozna analiza brojnih studija zaključuje da je deo mozga koji je tradicionalno povezan sa kretanjem abnormalan kod dece sa smetnjama u razvoju jezika, prema neuronaučnicima Medicinskog centra Univerziteta Džordžtaun. Ovo otkriće ima potencijal da poboljša i dijagnozu i lečenje jezičkih poteškoća.
Istraživači su istraživali abnormalnosti mozga u razvojnom jezičkom poremećaju. Ovo stanje, koje utiče na razvoj različitih aspekata jezika, uobičajeno je koliko i poremećaj pažnje/hiperaktivnosti (ADHD) i disleksija, i preovlađujući od autizma. Naučnici su otkrili da se abnormalnosti javljaju posebno u prednjem neostrijatumu unutar bazalnih ganglija, strukture koja se nalazi duboko u mozgu.
Oni opisuju svoje nalaze u časopisu Prirodno ljudsko ponašanje.
Da bi bolje razumeli zašto dolazi do jezičkih oštećenja, istraživači su analizirali rezultate 22 članka koji su ispitivali moždane strukture kod ljudi sa ovim poremećajem, a zatim su upotrebili novu računarsku metodu da identifikuju uobičajene obrasce abnormalnosti u studijama. Utvrdili su da je prednji neostrijatum bio abnormalan u 100% studija koje su ispitivale strukturu, sa manje abnormalnosti u svim ostalim delovima mozga.
„Nadamo se da ćemo identifikovanjem neuronskih osnova jezičkih teškoća u razvoju pomoći da se poveća svest o velikom, ali i prilično neprepoznatom poremećaju“, kaže glavni autor studije dr Majkl T. Ulman, profesor neuronauke i direktor iz Laboratorije za mozak i jezik u Medicinskom centru Univerziteta Džordžtaun. „Upozoravamo, međutim, da su neophodna dalja istraživanja kako bi se tačno razumelo kako prednji neostrijatum može dovesti do jezičkih poteškoća.“
Ullman kaže da nalazi podvlače potencijalnu korisnost lekova za koje se zna da poboljšavaju poremećaje kretanja zbog disfunkcije bazalnih ganglija, kao što su oni koji deluju na dopaminske receptore. Intervencije koje podstiču kompenzaciju netaknutim moždanim strukturama takođe mogu biti korisne. Pored toga, abnormalnosti bazalnih ganglija mogu potencijalno poslužiti kao rani biomarkeri povećane verovatnoće razvojnih jezičkih problema. Takvi rani znaci upozorenja mogu pokrenuti dalje dijagnostičke procedure, potencijalno dovesti do rane terapije.
„Nastavak istraživačkih napora za dalje razumevanje neurobiologije razvojnog jezičkog poremećaja, posebno uloge bazalnih ganglija, mogao bi pomoći brojnoj deci koja su pogođena ovim problemima“, zaključuje Ulman.
