Nedavno objavljena studija u časopisu Nature Communications otkriva da mere poput đubrenja i košenja imaju dubok uticaj na organizme u ekosistemu, što dovodi do ubrzanja celokupnog sistema. Istraživački tim, koji je proučavao područja u Nemačkoj, analizirao je kako ove prakse oblikuju populacije organizama, lanci ishrane i funkcije ekosistema.
Profesor Peter Manning iz Senckenberg Centra za istraživanje biodiverziteta i klime ističe da su različiti organizmi prilagođeni uslovima svog staništa, od sporijih „kornjača“ do bržih „zečeva“. Međutim, studija pokazuje da intenzivna poljoprivredna upotreba travnjaka dovodi do prevladavanja bržih organizama na svim nivoima ekosistema.
Analizirajući oblasti u Švapskoj Albi, regionu Hainich u Nemačkoj i rezervatu biosfere Brandenburg Schorfheide-Chorin, istraživači su zaključili da su organizmi koji slede strategiju „brzo rasti, umri mlad“ postali dominantni. Ovo je rezultat promena u dostupnosti hranljivih materija i spoljašnjih uticaja kao posledice poljoprivrednih praksi.
Upravljanje poljoprivredom, uključujući đubrenje, košenje i ispašu, ima direktni uticaj na organizme i funkcije ekosistema. Efekti se manifestuju kroz promene u procesima kao što su razgradnja, proizvodnja biomase i kruženje hranljivih materija. Iako ovi ubrzani ekosistemi mogu biti produktivniji u početku, dugoročno mogu dovesti do smanjenja biodiverziteta i otpornosti ekosistema.
Ova studija ističe potrebu za balansom između poljoprivredne produktivnosti i očuvanja biodiverziteta. Njene nalaze podržavaju i druga istraživanja koja ukazuju na negativne posledice ubrzanja ekosistema, uključujući smanjenje otpornosti na klimatske promene. Hitne protivmere su neophodne kako bi se sačuvala raznolikost ekosistema i omogućila dugoročna održivost poljoprivredne prakse.
