Istraživači sa Univerziteta Kjušu otkrili su da je japanska bukva (Fagus crenata) u šumama južnog Kjušua zabeležila smanjen rast, zbog erozije zemljišta izazvane prenaseljenošću jelena (Cervus nippon). Njihovi nalazi, koji su objavljeni u časopisu Catena, mogli bi pomoći u razvoju novih strategija za očuvanje šuma.
Očuvanje je više od samo očuvanja šuma; radi se o zaštiti raznovrsne mreže života. Jedna oblast u kojoj je očuvanje postalo kritično je bukova šuma u selu Šiiba, u udaljenim planinama južnog Kjušua. Japanska bukva je istaknuta i kultna vrsta u japanskim hladnim umerenim šumama, koja se prostire širom Japana od Honšua do južnog Kjušua.
Međutim, poslednjih godina, bukova šuma u selu Šiiba je u opadanju, za šta se veruje da je izazvana brzim rastom populacije sika jelena između 1980-ih i ranih 2000-ih.
„Zbog njihove prenaseljenosti i kasnijeg ishrane, patuljasti bambus (Sasamorpha borealis)—dominantna vegetacija podsloja u ovoj oblasti—je izgubljen. To je destabilizulo tlo i dovelo do erozije tla, otkrivajući korenje bukovog drveća“, objašnjava Hajato Abe, a Ph.D. student u Univerzitetskoj šumi Kjušu, diplomski fakultet za poljoprivredu i prvi autor studije. „Želeli smo da vidimo da li erozija zemljišta igra ulogu u propadanju bukove šume.
Abe i njegov tim sproveli su ekološko istraživanje na 12 bukovih stabala na istraživačkom mestu u istraživačkoj šumi Šiiba, koju je uspostavio Univerzitet Kjušu 1939. Istraživali su rast drveća merenjem proizvodnje lišća, stabljika i korena. Takođe su dobijeni uzorci prstenova drveća koji su korišćeni za upoređivanje rasta drveća tokom godina. Njihova analiza je otkrila zabrinjavajući pad u rastu drveća od 1997. godine—otprilike u isto vreme kada je vegetacija podzemne rasle izgubljena usled ishrane jelena.
Sumnjajući da je erozija tla glavni pokretač smanjenog rasta drveća, tim je tražio vezu merenjem dužine izloženog korena bukve. Otkrili su da drveće sa više izloženim korenima pokazuje niže stope rasta i proizvodi manje novih listova.
Da bi razumeli ovu vezu, istraživači su takođe istražili kako drveće koristi vodu. Otkrili su da drveće koje se bori da preuzme vodu raste sporije. Verovatno objašnjenje, kaže Abe, je da delovi korena koji ostaju u zemlji bolje zadržavaju vodu, jer su izloženi manje ekstremnim temperaturama. Nasuprot tome, izloženo korenje je podložno gubitku vode usled smrzavanja ili suše i nije u stanju da efikasno transportuje vodu.
„Naši rezultati sugerišu da erozija tla može dovesti do stresa vode u drveću, što utiče na njihov rast i zdravlje. Ova stabla su takođe podložnija oštećenjima od jakih vetrova, klimatskih promena i štetočina, što znači da je veća verovatnoća da će uvenuti ili umreti“, kaže Abe.
Naučnici se takođe plaše da će se zbog manjeg broja listova smanjiti i leglo lišća na šumskom tlu, što će dodatno pogoršati eroziju tla i dovesti do negativne spirale. Na kraju, studija naglašava delikatan odnos između šuma i divljih životinja koje ih naseljavaju, kao i kaskadne uticaje koji se javljaju kada je ekosistem izvan ravnoteže.
