Gradovi igraju ključnu ulogu u klimatskim promenama i biodiverzitetu i jedno su od najprepoznatljivijih obeležja antropocena. Oni takođe ubrzavaju inovacije i oblikuju društvene mreže, dok održavaju i intenziviraju nejednakosti. Danas više od polovine čovečanstva živi u gradovima, što je prag koji će do sredine 21. veka porasti na skoro 70%. Ipak, uprkos njihovom značaju za antropocen, gradovi nisu noviji fenomen.
U novoj studiji objavljenoj u časopisu Gradovi prirode, interdisciplinarni tim autora sa Instituta za geoantropologiju Maks Plank tvrdi da istorija urbanizma pruža važan resurs za razumevanje odakle dolaze naši savremeni urbani izazovi, kao i kako bismo mogli da počnemo da se bavimo njih. U radu su istaknuti načini na koje nove metodologije menjaju naše razumevanje prošlih gradova i pružaju referencu za urbana društva koja se kreću kroz sve intenzivnije klimatske ekstreme 21. veka.
Ove metode se kreću od tehnika daljinskog otkrivanja kao što je LiDAR, koje dokumentuju gradove na mestima gde se urbani život nekada smatrao nemogućim, do biomolekularnih pristupa poput analize izotopa, koja može pružiti uvid u to kako su gradovi oblikovali različite organizme i uticali na ljudsku mobilnost i povezanost kroz vreme. . U međuvremenu, proučavanje jezgara sedimenata i istorijskih podataka može pokazati kako su gradovi izvršili adaptivni pritisak na različite pejzaže i ljudska društva — kao što to čine i danas.
Kako razumevanje uticaja čovečanstva na sistem Zemlje raste, urbanizam se sve više smatra jednim od najuticajnijih oblika korišćenja zemljišta. U ovoj novoj studiji, autori takođe naglašavaju kako multidisciplinarni pristupi, uključujući modeliranje Zemljinog sistema, otkrivaju uticaje koje su drevni i istorijski oblici urbanizma imali na korišćenje zemljišta, i, što je kritički, kako se oni upoređuju sa uticajima urbanih područja danas.
U celom radu, autori naglašavaju da prošlost ne pruža samo anegdotske uvide, već numeričke skupove podataka o stvarima kao što su dužine puteva, tipovi zgrada, veličina stanovništva, ekonomski učinak, uticaji na životnu sredinu i još mnogo toga. Sa napretkom u kompjuterskoj arheologiji, ovo otvara mogućnost kvantifikacije sličnosti i razlika u urbanim putevima kroz prostor i vreme, direktno povezujući prošlost sa sadašnjošću.
Pregledom različitih primera iz celog sveta, od srednjovekovnog Konstantinopolja (sada Istanbul) do Bagdada iz 9. veka, od Velikog Zimbabvea do Velikog Angkora u Kambodži, ova nova studija ističe potencijal novih metodoloških pristupa za otkrivanje istorijskih nasleđa i predviđanje putanja urbanizma u epohe antropocena.
