Istraživači sa Medicinskog fakulteta Perelman na Univerzitetu u Pensilvaniji, u saradnji sa istraživačima širom mreže Populacionih istraživanja za optimizaciju procesa skrininga (PROSPR), sproveli su studiju na više od 9.000 osoba koje su podvrgnute testiranju na rak pluća. Cilj istraživanja bio je proceniti stope nizvodnih procedura i komplikacija povezanih sa skriningom pluća, koristeći kompjuterizovanu tomografiju malih doza (LDCT).
Studija je obuhvatila podatke zdravstvene zaštite za 9.266 ispitanika testiranih na rak pluća u pet američkih zdravstvenih sistema u periodu od 2014. do 2018. godine. Tokom analize, utvrđeno je da su stope nizvodnih procedura i komplikacija bile značajno veće u rutinskoj kliničkoj praksi u poređenju s rezultatima Nacionalnog testa skrininga pluća (NLST).
Ukupno 15,9% pacijenata je imalo početni LDCT koji je pokazao abnormalnosti, a kod 9,5% ovih pacijenata dijagnostikovan je rak pluća u roku od 12 meseci. Nakon toga, 31,9% ispitanika podvrgnuto je nizvodnom imidžingu, dok je 2,8% prošlo kroz nizvodne procedure.
Važno je napomenuti da su pacijenti koji su podvrgnuti invazivnim procedurama nakon što su utvrđene abnormalnosti imali značajno veće stope komplikacija u poređenju s podacima iz NLST-a.
Studija naglašava potrebu za pažljivijom strategijom skrininga raka pluća kako bi se procenile stvarne koristi u odnosu na potencijalne komplikacije i druge štete. Autori ističu da su dalje analize i procene kvaliteta nege neophodne kako bi se razvile bolje smernice za skrining, posebno usmerene ka pacijentima koji će najverovatnije imati neto korist od ovog medicinskog pristupa.
