Postojeća istraživanja pokazuju vezu između gubitka sluha i rizika od demencije, a nova studija dodaje sve veći dokaz da gubitak vestibule takođe može povećati rizik od demencije. Rezultati ovog rada tima sa Medicinskog koledža Univerziteta Koreje objavljeni su u Naučnim izveštajima.
Demenciju karakterišu problemi sa rasuđivanjem, jezikom, pamćenjem, raspoloženjem i društvenim ponašanjem, kao i rešavanjem problema. U međuvremenu, kroz svoju ulogu u prepoznavanju pokreta glave i prostornog poravnanja, vestibularni sistem pomaže mnogim životinjama, uključujući ljude, da održe ravnotežu.
Prethodni nalazi pokazuju da uključenost vestibularnog sistema u vizuelno-prostornu obradu može pomoći u vođenju kognitivnog funkcionisanja. Kod životinja i kod ljudi, problemi sa izvršnim funkcionisanjem i pamćenjem, brzinom obrade i oštećenjem prostorne spoznaje povezani su sa bilateralnom vestibulopatijom, a vestibularni poremećaji su češći kod ljudi sa kognitivnim gubitkom.
Ova nova velika studija obuhvatila je podatke od 2.347.610 odraslih Korejaca starosti između 40 i 80 godina. Istraživački tim je izveo podatke iz baze podataka Korejske nacionalne službe zdravstvenog osiguranja, u koju su upisani svi državljani Koreje, za godine 2002– 2019.
Unutar ispitivane populacije, 2.145.609 pojedinaca (srednja starost: 53,29 godina), koji su predstavljali opštu populaciju, nisu imali ni gubitak sluha ni vestibularni gubitak. Još 141.476 osoba (srednja starost: 58,52 godine) imalo je gubitak sluha; i 60.525 osoba (srednja starost: 58,26 godina) imalo je vestibularni gubitak.
Među opštom studijskom populacijom, 127.081 (5,9%) osoba je dobilo dijagnozu demencije, dok je 16.116 onih sa oštećenjem sluha (11,4%) razvilo demenciju, kao i 7.705 osoba sa vestibularnim gubitkom (12,7%).
Ovi rezultati, koji ukazuju da gubitak vestibule može povećati rizik od demencije, u skladu su sa rezultatima najmanje pet drugih studija između 2013. i 2022. Rezultati jedne od tih studija ukazuju na vezu između gubitka različitih kognitivnih područja i sakularnog vestibularnog i bilateralnog polukružnog gubitak kanala. Druga studija izveštava o značajno smanjenom volumenu hipokampusa (važan za obradu memorije) među pacijentima sa upornim bilateralnim vestibularnim gubitkom.
Dosadašnji nalazi sadrže dokaze o povezanosti između vestibularnog gubitka i demencije, ali ono što još nije dokazano je uzročna veza. Hipoteze o potencijalnim uzrocima uključuju:
Istraživači ove studije upozoravaju da ona ima niz ograničenja, uključujući moguće isključenje pacijenata sa vestibularnim gubitkom zbog specifičnih parametara za uključivanje u grupu vestibularnog gubitka; nema podataka o trajanju bolesti ili težini simptoma; i moguće greške ili propusti u podacima zbog korišćenja podataka o potraživanjima iz osiguranja prvobitno organizovanih za nadoknadu, a ne u istraživačke svrhe.
Pored toga, istraživači primećuju da različiti periodi ispiranja između ove studije i drugih na ovu temu, mnogi od njih manje od tri godine, predstavljaju dodatno ograničenje.
Ipak, ova najnovija studija pruža dobru osnovu za više rada na ovoj temi. Istraživački tim sugeriše da bi se buduća istraživanja mogla fokusirati na trajanje i ozbiljnost simptoma vestibularnog gubitka i što je još važnije, da li i kako vestibularni tretman može uticati na kogniciju.
