Napredovanje dabrova u arktičku tundru izazvano klimom verovatno izaziva oslobađanje više metana – gasa staklene bašte – u atmosferu.
Dabrovi, kao što svi znaju, vole da prave brane. Te brane izazivaju poplave, koje preplavljuju vegetaciju i pretvaraju arktičke potoke i potoke u niz jezerca. Ti dabrovi bari i okolna poplavljena vegetacija mogu biti lišeni kiseonika i bogati organskim sedimentom, koji oslobađa metan dok se materijal raspada.
Metan se takođe oslobađa kada se permafrost bogat organskim materijama odmrzne kao rezultat toplote koju nosi voda koja se širi.
Studija koja povezuje arktičke dabrove sa povećanjem oslobađanja metana objavljena je u julu u Environmental Research Letters.
Glavni autor je Džejson Klark, bivši postdoktorski saradnik na Geofizičkom institutu Univerziteta Aljaske u Ferbanksu. Profesor istraživanja Ken Tape, takođe sa Geofizičkog instituta, bio je Klarkov savetnik i koautor je. Ostali koautori uključuju Benjamina Jonesa, istraživača docenta na UAF Institutu za sjeverno inženjerstvo; i istraživači iz Službe nacionalnih parkova i NASA-ine Laboratorije za mlazni pogon.
Tape je uradio opsežna istraživanja o migraciji dabrova ka severu i njihovom uticaju na životnu sredinu Arktika.
„Ono što smo otkrili je da postoji mnogo žarišta metana odmah pored jezera i ona počinju da se smanjuju kako se udaljavate od jezera“, rekao je on.
Nova studija je prva koja povezuje veliki broj novih ribnjaka sa dabrovima sa emisijom metana na nivou pejzaža. To sugeriše da će inženjering dabrova na Arktiku barem u početku povećati oslobađanje metana.
„Mi kažemo ‘u početku’ zato što su to podaci koje imamo“, rekao je Tape. „Koje su dugoročne implikacije, ne znamo.“
Kao gas staklene bašte, metan je 25 puta jači od ugljen-dioksida u zadržavanju toplote u Zemljinoj atmosferi.
On čini oko 20 odsto globalnih emisija gasova staklene bašte, prema američkoj agenciji za zaštitu životne sredine. Agencija kaže da su ljudske aktivnosti više nego udvostručile koncentraciju metana u atmosferi u poslednja dva veka.
Novo istraživanje se fokusiralo na 166 kvadratnih milja donjeg sliva reke Noatak na severozapadu Aljaske. Podaci su dobijeni hiperspektralnim snimanjem u vazduhu kroz NASA-in program Arctic-Boreal Vulnerabiliti Ekperiment.
Hiperspektralne kamere snimaju oblast u stotinama talasnih dužina širom elektromagnetnog spektra, uključujući mnoge koje nisu vidljive ljudskom oku. To se razlikuje od drugih kamera, koje obično snimaju samo u primarnim bojama crvene, zelene i plave.
Istraživači su uporedili lokaciju žarišta metana sa lokacijama 118 ribnjaka sa dabrovima i sa brojnim obližnjim potocima i jezerima koji nisu pogođeni. Oni su analizirali područje do otprilike 200 stopa od perimetra svakog vodenog tijela i pronašli „značajno veći“ broj žarišta metana oko ribnjaka sa dabrovima.
„Imamo ove skupove podataka koji se u velikoj meri preklapaju, u prostoru i uglavnom u vremenu“, rekao je Tape. „To je nekako jednostavan dizajn koji se oslanja na novi alat.“
Dodatna istraživanja o vezi između migracije dabrova i oslobađanja metana na Arktiku će se desiti sledeće godine.
