Kada spuštanje materice zahteva operaciju, postoje različite procedure. Nasumično kliničko ispitivanje dve najčešće procedure koje štede matericu u 26 holandskih bolnica je sada objavljeno u JAMA. Rezultati pokazuju da sto godina stara metoda pokazuje bolje rezultate nakon operacije od novije razvijene metode. Ovo je relevantan nalaz jer se i u Holandiji i širom sveta više žena podvrgava novijoj metodi. Postoji i grupa pacijenata koji imaju više koristi od novije procedure.
Spuštanje materice je uobičajeno stanje. Procenjuje se da 40% žena starijih od 45 godina u većoj ili manjoj meri pati od prolapsa karličnih organa (među kojima i spuštanje materice). Ne doživljavaju svi simptome spuštanja prolapsa, ali svake godine to dovede do medicinske procedure za oko 15.000 žena.
Prethodne studije su pokazale da neki pacijenti imaju koristi od vaginalne podrške pesarom. U slučaju intervencije, može se napraviti izbor da li se materica ukloni ili ne. Istraživači sa univerzitetskog medicinskog centra Isala i Radboud, između ostalih, pokazali su da postupak u kojem se održava zdrava materica daje bolje rezultate od postupka u kojem se materica uklanja. Posle pet godina, žene koje su bile podvrgnute operaciji koja je štedela matericu imale su manji rizik od ponavljanja tegoba nego nakon uklanjanja materice.
Ta studija je istraživala najskorije razvijenu i najčešće primenjenu operaciju koja štedi matericu, sakrospinoznu histeropeksiju. Spuštena materica je pričvršćena za ligament vezivnog tkiva u karlici sa dva neupijajuća šava. Međutim, ginekolozi u nekim holandskim bolnicama sprovode mnogo stariju mančestersku proceduru. Oni uklanjaju deo grlića materice i suspenduju ligamente oko materice. Ovo podiže matericu.
Do sada je bilo nepoznato koji postupak daje najbolje rezultate; nije bilo međunarodnih naučnih dokaza. Studija velikih razmera koju vodi Medicinski centar Univerziteta Radboud sada popunjava ovu prazninu. Grupa od 434 žene koje su podvrgnute mančesterskoj proceduri ili sakrospinoznoj histeropeksiji ispitane su zbog simptoma. Osim toga, istraživači su proverili anatomiju nakon procedura i da li je došlo do ponovne intervencije. Rezultat kombinacije ova tri faktora pokazuje da su žene posle mančesterske procedure češće imale uspešnu operaciju nego žene posle sakrospinozne histeropeksije. U obe grupe, procenat žena koje su bile zadovoljne operacijom je bio sličan, više od 80%.
Ginekolog i glavni istraživač Kirsten Kluivers sa Medicinskog centra Univerziteta Radboud izjavila je: „Pretpostavili smo da neće biti razlike. Ali postoji. U grupi koja je bila podvrgnuta proceduri u Mančesteru, nismo videli ponovnu intervenciju zbog ponovnog spuštanja materice i ređe obnovljeno spuštanje bešike“.
Prema Kluiversu, ovi rezultati ne znače da su žene sa sakrospinoznom histeropeksijom dobile loš tretman. To takođe ne znači kraj sakrospinozne histeropeksije, jer neki pacijenti imaju koristi od ove operacije. Kluivers se zalaže za lični pristup: „Smatramo da žene sa ozbiljnijim spuštanjem materice u kombinaciji sa spuštanjem creva mogu imati više koristi od sakrospinozne histeropeksije. Ako prepoznamo više ovih podgrupa, možemo da pređemo na više osoba- centriran tretman“. Ovi rezultati znače da mančesterska procedura zaslužuje veću pažnju u konsultacijama sa pacijentima.
Nalazi ove studije su relevantni za mnoge žene, bolnice i društvo. Doprinosi boljoj nezi i lečenju žena sa materice. I to je važno, smatra Kluivers. Na kraju krajeva, prolaps karličnih organa može dovesti do neprijatnih tegoba, kao što su osećaj težine i vučenja u vagini, gubitak urina i otežano pražnjenje creva. „Postoji ogroman broj žena koje pate od ovih tegoba. Važno je da im ponudimo najbolju negu, a za to je od velikog značaja duboko znanje.
Zbog toga nam je potrebna ova vrsta velikih istraživačkih projekata, smatra Kluivers. Istraživači su takođe izračunali cenu obe procedure, pri čemu se procedura u Mančesteru pokazala jeftinijom od sakrospinozne histeropeksije. Univerzitetski medicinski centar Radboud je sproveo ovu studiju u okviru saradnje ne manje od 26 centara, uključujući Zuiderland, Isalu i Medicinski centar Maksima.
„Ove bolnice leče mnogo pacijenata, što nam je omogućilo da pratimo veliku grupu“, primetio je Kluivers, koji očekuje da bolnice usvoje nalaze i u skladu sa tim prilagode informacije o pacijentima. „U budućnosti želimo da dodatno izoštrimo izbore za tretman koji je najviše orijentisan na osobe.“
