Slanje ljudi u svemir predstavlja izuzetno težak i opasan poduhvat, sa istorijom nesrećnih incidenata koji su rezultirali gubicima života. U proteklih 60 godina ljudske istraživanja svemira, 20 osoba je tragično stradalo, uključujući nesreće sa NASA-inim svemirskim šatlovima 1986. i 2003. godine, misijom Soyuz 11 1971. i požarom na lansirnoj rampi Apolla 1 1967. godine.
Unatoč složenostima, NASA ambiciozno planira slanje posade na Mesec 2025. godine i astronaute na Mars u narednih deset godina. Povećanjem komercijalnih svemirskih letova, češće putovanje u svemir povećava mogućnost smrtnih slučajeva tokom takvih misija.
Ova sumorna realnost postavlja ključno pitanje: Šta se dešava sa telom osobe ukoliko umre u svemiru? Kao lekar koji radi na istraživanju svemirske medicine u Institutu za prenosna istraživanja o zdravlju u svemiru, prioritet mi je zdravlje astronauta i sigurnost svemirskih misija.
Trenutno, ako bi došlo do smrtnog slučaja tokom misije u niskoj orbiti Zemlje, kao što je na Međunarodnoj svemirskoj stanici, posada bi mogla brzo vratiti telo na Zemlju u roku od nekoliko sati ili dana. Protokoli su već uspostavljeni za takve nesrećne događaje, s naglaskom na osiguranju sigurnog povratka preostale posade.
Međutim, situacija postaje složenija ukoliko smrt nastupi tokom dugog putovanja ka Marsu, gde povratak nije opcija. U takvim slučajevima, telo bi verovatno pratilo posadu na njihovom povratnom putu ka Zemlji, što bi moglo potrajati nekoliko godina. Tokom tog vremena, telo bi trebalo biti sačuvano unutar svemirskog broda kako bi se očuvala njegova integritet do povratka na Zemlju.
Takođe, tekst ističe posledice izlaganja svemiru bez svemirske odeljene, kao i izazove suočavanja sa smrću na površini Meseca ili Marsa. Kremacija nije praktična, a sahranjivanje bi moglo izazvati rizik od kontaminacije. Najpouzdaniji pristup bio bi sačuvati telo u posebnom pakovanju sve do njegovog povratka na Zemlju.
Pored tehničkih aspekata rukovanja telom preminulog astronauta, važno je uzeti u obzir i emocionalni teret na posadi i obezbediti adekvatnu podršku kako bi se nosili sa gubitkom. Uticaj na porodice na Zemlji takođe je od suštinskog značaja i ne bi smeo biti zanemaren.
Dok nastavljamo istraživanje svemira i zamislimo mogućnost ljudskih kolonija na drugim nebeskim telima, neophodno je razviti sveobuhvatne planove i protokole za rukovanje smrću u svemiru, istovremeno obezbeđujući dobrobit članova posade i njihovih porodica. Takve pripreme su ključne za osiguranje sigurnosti i uspešnog nastavka ljudskog istraživanja svemira.
