Gubitak šumskog pokrivača povezan je sa češćim ekstremnim poplavama, kao i češćim poplavama bilo koje veličine, prema novom istraživanju UBC.
Iako je široko rasprostranjeno mišljenje da je gubitak šumskog pokrivača snažno povezan sa povećanim poplavama, većina studija sugeriše da je uticaj ograničen na manje poplave. Ali studija, fokusirana na dva regiona u Britanskoj Kolumbiji u kojima dominira sneg, reke Deadman i vododelnice Joe Ross Creek-a, tvrdi suprotno.
„Kada je samo 21 odsto drveća u slivnom delu požnječeno, korišćenjem čistih seča, prosečna veličina poplava se povećala za 38 procenata u reci Deadman i za neverovatnih 84 procenta u Joe Ross Creeku“, kaže prvi autor Robbie Johnson, koji je sproveo istraživanje. kao deo magistarskog studija primenjenih nauka u šumarstvu na UBC. „Takođe, poplave koje su se dešavale samo jednom u 10, 20, 30, 40 i 50 godina postaju sve češće.
Viši autor i profesor šumarstva UBC dr Iounes Alila objašnjava da seča seče utiče na način na koji se sneg topi. „Smanjeni šumski pokrivač dovodi do većeg broja snega na tlu i većeg broja sunčevog zračenja do snežnog pokrivača. Sa mnogo manje šumskog pokrivača za hvatanje i zasenjivanje snega, veći deo se brže topi, izazivajući veće poplave.“
Istraživači su takođe otkrili da na uticaj čiste seče na poplave utiče ne samo ukupna veličina posečenog područja, već i specifični lokalni uslovi uključujući veličinu sliva, topografiju, izloženost suncu, skladišta kao što su jezera, i lokacija posečenih blokova (površine zemljišta sa definisanim granicama koje su dozvoljene za žetvu), od kojih svi kontrolišu protok vode.
Na primer, Joe Ross Creek, koji ima sliv manje veličine, veću nadmorsku visinu i uglavnom južnu i zapadnu izloženost, imao je veće povećanje veličine poplava u poređenju sa rekom Deadman, koja je oko osam puta veća, raznovrsnija u izloženosti zračenju iz sunca, i prošaran malim jezerima.
Uprkos tome, analiza je pokazala da je seča šuma izazvala slično veliko povećanje učestalosti najvećih poplava. Autori kažu da je ovo prva studija koja pokazuje kako se sposobnost šuma da ublaže rizik od poplava povećava sa veličinom sliva.
Autori su koristili novu metodu koja izoluje efekte seče od efekata promenljive klime. „Ovo omogućava realističniju procenu efekata žetve na rizik od poplava u slivovima. To je pristup koji se može primeniti na bilo koju drugu slivnicu u unutrašnjosti i na obali BC“, primetio je Džonson.
Studija pruža vitalni korak napred u našem razumevanju zamršene veze između promena zemljišnog pokrivača i poplava, rekla je dr Alila.
„Ovi rezultati naglašavaju kolika je moć šuma na nivou sliva, posebno zato što ponovo zasađene šume u posečenim blokovima nisu u stanju da obezbede iste hidrološke funkcije decenijama. Nadamo se da će ovi uvidi pomoći da se bolje upravlja našim šumama kako bi se smanjili potencijalni rizici prema zajednicama i životnoj sredini. Put napred je održivo smanjenje čiste seče i, što je najvažnije, razmotriti alternativne prakse seče koje su pogodne za ekosistem, kao što su proređivanje i odabir pojedinačnih stabala za žetvu.“
