Studija koju su vodili istraživači iz Sanford Burnham Prebisa otkrila je da su kod mladih žena određene genetske mutacije povezane sa rakom dojke otpornim na lečenje. Ove mutacije nisu povezane sa rakom dojke otpornim na lečenje kod starijih žena. Nalazi, objavljeni u časopisu Science Advances, mogli bi pomoći u poboljšanju precizne medicine i predložiti potpuno novi način klasifikacije raka dojke.
„Dobro je utvrđeno da kako starite, veća je verovatnoća da ćete razviti rak. Ali otkrivamo da to možda nije tačno za sve vrste raka u zavisnosti od genetskog sastava osobe“, kaže stariji autor dr Svasti Haricharan, dr. ., docent na Sanford Burnham Prebis. „Možda postoje potpuno različiti mehanizmi koji pokreću rak kod mlađih i starijih ljudi, što zahteva prilagođavanje našeg pogleda na starenje i rak.“
Istraživanje se prvenstveno fokusiralo na ER+/HER2- rak dojke, koji je jedan od najčešćih oblika bolesti. Obično se leči hormonskom terapijom, ali za neke pacijente ovi tretmani ne rade. Oko 20% tumora se opire tretmanu od samog početka, a do 40% razvije otpor tokom vremena.
„Razumevanje kako se određeni oblici raka dojke razvijaju na način koji ih na kraju čini otpornim na terapiju može nam pomoći da bolje klasifikujemo bolest. Takođe može pomoći kliničarima da prilagode planove lečenja za pacijente koji će verovatno imati otpor prema standardnim tretmanima“, kaže Harišaran. „Za naučnike poput mene, to može pomoći u vođenju istraživanja za razvoj novih terapija za prevazilaženje ovih prepreka.“
Studija je uključivala opsežnu analizu velike baze podataka pacijenata sa rakom dojke. Otkrilo je da su kod pacijenata sa karcinomom dojke ER+/HER2- određene mutacije gena imale snažnu korelaciju sa odgovorom na lečenje – a efekti su zavisili od starosti. Neke mutacije gena bile su povezane samo sa rakom dojke otpornim na lečenje kod mlađih žena.
„Ovo je bilo čudno otkriće, toliko da u prvi mah skoro da nismo poverovali“, kaže Haričaran. „Ali isti obrasci su se iznova i iznova pojavljivali u bazi podataka za bazom podataka.“
Mutacije koje su istraživači identifikovali bile su u genima uključenim u replikaciju ćelije, proces kojim ćelije rastu i dele se. Ovi geni su odgovorni za popravljanje grešaka kada se dogode – proces koji ide naopako u gotovo svim vrstama raka.
„Disregulacija ćelijskog ciklusa se javlja toliko rano u razvoju raka da generalno ne razmatramo da li pojedinačne mutacije koje uzrokuju disregulaciju ćelijskog ciklusa mogu uticati na konačni odgovor raka na lečenje ili njegovu sposobnost širenja“, kaže Haricharan.
Povezujući specifičan tip disregulacije ćelijskog ciklusa koji izaziva rak sa ishodom bolesti mnogo godina nakon dijagnoze, istraživački tim predlaže potpuno novu paradigmu za razmišljanje i proučavanje svih vrsta raka.
„Ovo je radikalna promena u načinu na koji gledamo na rak, što bi moglo imati implikacije i dalje od raka dojke“, dodaje Haricharan.
Da bi počeli da testiraju ovu ideju, istraživači su analizirali efekat mutacija ćelijskog ciklusa na ishod pacijenata kod drugih vrsta raka. U konačnom preokretu, primetili su da je kod mnogih tipova raka, način disregulacije ćelijskog ciklusa značajan za rak kod žena, ali manje za rak kod muškaraca. Ovo sugeriše da uticaj disregulacije ćelijskog ciklusa može zavisiti od pola, kao i od starosti.
„Ovi nalazi naglašavaju zašto je važno proučavati rak u kontekstu životne istorije pacijenta“, dodaje Haricharan. „Prečesto je istraživanje raka fokusirano usko na ćelije u petrijevoj posudi, zaboravljajući ceo, složeni sistem domaćina u kojem se ove ćelije transformišu i rastu.“
