Istraživanje pedijatara iz Opšte bolnice u Valensiji pokazalo je da su deca žena koje su bile gojazne ili imale dijabetes tokom trudnoće razvila određene epigenetske promene koje su ih predisponirale da obole od bolesti kao što su dijabetes, gojaznost i kardiovaskularni problemi koji su posledica njih. Ovaj rizik ne postoji samo tokom detinjstva i adolescencije, već se održava iu kasnijim fazama života.
Prema Emparu Lurbeu, glavnom istraživaču CIBEROBN grupe, „Trudnoća je fundamentalni period u životu ljudskih bića koji aktivno utiče na razvoj potomstva i njihovu predispoziciju za buduću pojavu kardiometaboličkih bolesti. Poremećaji kao što su gojaznost majke i gestacijski dijabetes može da utiče na zdravlje potomstva, od detinjstva do odraslog doba, povećavajući rizik od komorbiditeta koji smanjuju kvalitet života i očekivani životni vek.“
S druge strane, i po mišljenju Marija Frage iz CIBERER-a, još jednog od koordinatora studije, „Gojaznost majki tokom trudnoće može uticati na do 30% trudnica, sa rezultujućim posledicama po zdravstvene sisteme i njihove politike javnog zdravlja. Međutim, osim epidemioloških dokaza, molekularni uzroci odgovorni za ove negativne efekte na zdravlje potomstva su nepoznati.“
Studija opisuje epigenetske promene u potomstvu, posle rođenja, povezane sa metaboličkim stanjem majke tokom gestacije. Ove hemijske modifikacije utiču na regulaciju gena, a njihova promena stoji iza razvoja višestrukih bolesti velikog društvenog uticaja, kao što je gojaznost.
Da bi se došlo do ovih zaključaka, izvršena je analiza na pedijatrijskoj kohorti dece rođene od majki sa gojaznošću ili gojaznosti sa gestacijskim dijabetesom. Jedna od najvećih prednosti studije je longitudinalno praćenje, koje je sprovedeno tokom prve godine života na Odeljenju za pedijatriju Opšte bolnice u Valensiji, i koje je omogućilo da se razjasne molekularni tragovi pomoću kojih se majke su u stanju da utiču na genom svog potomstva kontinuirano tokom vremena.
Istraživači objašnjavaju kako ova studija predstavlja novi primer interakcije okruženja sa našim genima. U ovom slučaju, rezultati ukazuju da zdravstveno stanje i metaboličko stanje trudnice mogu uporno da utiču na zdravstveno stanje potomstva, što može imati važne implikacije po javnozdravstvena pitanja.
Ovaj rad predstavlja prvi dokaz da su intrauterino okruženje i, preciznije, gojaznost i gestacijski dijabetes, sposobni da uporno reprogramiraju obrasce metilacije potomstva nakon rođenja.
Promene uključuju gene koji su deo regulatornih puteva metabolizma masnih kiselina, kardiovaskularne signalizacije ili mitohondrijalne bioenergetike, ključnih procesa u gojaznosti i dijabetes melitusu. Mogućnost otkrivanja ovih promena u perifernoj krvi pojačava ideju da metabolizam majke ima sistemske efekte na razvoj deteta.
Studija je objavljena u časopisu Cardiovascular Diabetology.
