Neurološki naučnik iz Virdžinije Tech Džordžija Hodes kaže da su izveštaji o depresiji i anksioznosti porasli najmanje tri puta od početka epidemije COVID-a. „Dok usamljenost i izolacija verovatno doprinose, sama infekcija COVID-om izaziva depresivnu epizodu kod otprilike 20 procenata ljudi. Razumevanje kako infekcija utiče na raspoloženje može nam pomoći da pronađemo nove načine lečenja osoba koje ne reaguju u potpunosti na trenutne antidepresive.“
Prema Centru za kontrolu i prevenciju bolesti, socijalna izolacija i usamljenost su povezani sa povećanim rizikom od srčanih bolesti i moždanog udara, dijabetesa tipa 2, depresije i anksioznosti, samoubistva i samopovređivanja, demencije i ranije smrti.
Hodesovo istraživanje istražuje biomarkere i tretmane za depresiju koji ciljaju na sistem imunološkog odgovora tela. Za studije koje povezuju usamljenost i izolaciju sa efektima na mozak, ona ukazuje na jednu studiju koja je pokazala da „ljudi koji su izjavili da su usamljeni, ali su inače zdrave odrasle osobe, imaju veći proinflamatorni imuni odgovor na akutni stres i imunološku aktivaciju. Podaci sugerišu da usamljenost priprema imuni sistem da jače reaguje na stres.“
Hodes kaže da je većina studija o usamljenosti kod ljudi rađena na starijim osobama. Ona ukazuje na nedavnu studiju Isabelle F. van der Velpen et al, koja je koristila MRI slike iz studije u Roterdamu za ispitivanje odnosa između usamljenosti i zapremine moždane materije. „Na početku, viši rezultati usamljenosti bili su povezani sa smanjenim volumenom bele materije. Percipirana socijalna podrška je u pozitivnoj korelaciji sa ukupnim volumenom mozga i sive materije. Uopšteno govoreći, postoji malo o percipiranoj usamljenosti i specifičnim promenama u moždanim strukturama kod ljudi.“
„Jedan od nalaza koji se najviše ponavlja je da je usamljenost kod ljudi povezana sa višim nivoima citokina IL-6 na periferiji. Ranije smo kod miševa izveštavali da bi promena IL-6 proizvedenog na periferiji od strane belih krvnih zrnaca mogla da izazove ili blokiraju efekte stresa na društveno ponašanje“, kaže Hodes. „Ovo je protein koji ima povećan nivo kada je neko bolestan. Podaci o ljudima sugerišu da usamljenost dovodi ljude u konstantno stanje upale niskog stepena koje onda može da promoviše društveno povlačenje, depresiju i/ili anksioznost.“
