Kombinovani tim naučnika za životnu sredinu sa Univerziteta Stanford i Univerziteta Kalifornije, Irvine, otkrio je da povećanje učestalosti teških šumskih požara u Kaliforniji smanjuje sposobnost šuma da se oporave, što rezultira smanjenjem unosa ugljenika. U svojoj studiji, objavljenoj u Proceedings of the National Academi of Sciences, grupa je koristila posmatranja tla i satelitske snimke za merenje bruto primarne proizvodnje (GPP) u šumama u Kaliforniji tokom prošlog veka.
U zapadnim delovima Sjedinjenih Država, a posebno u Kaliforniji, poslednjih godina su sve češći požari, barem delimično zbog globalnog zagrevanja. U ovom novom naporu, istraživački tim je pokušao da izmeri smanjenje unosa ugljenika u šumama zbog povećanja velikih požara.
Prethodno istraživanje je pokazalo da nakon velikih požara koji intenzivno gore, pogođenim regionima treba više vremena da se vrate u pošumljeno stanje i na svoju prethodnu količinu smanjenja unosa ugljenika nego područjima koja su izgorela manjim, manje ozbiljnim požarima. Da bi izmerili promene u GPP, što je ukupna količina unosa ugljenika u datu šumu, istraživači su proučavali podatke oko 5.000 požara u kalifornijskim šumama u poslednjih 100 godina.
Utvrdili su da bi se GPP za takvu šumu, kako se očekivalo, smanjio nakon požara i ostao na tom niskom nivou najmanje godinu dana. Takođe su otkrili da je bilo potrebno u proseku 12 godina da šuma postigne nivoe GPP pre požara. Ali takođe su otkrili da je kod većih i intenzivnijih požara pad bio ozbiljniji i da je vreme oporavka bilo mnogo duže – često u decenijama.
Istraživački tim je otkrio da zbog povećanja učestalosti, trajanja i intenziteta šumskih požara poslednjih godina, šumama u Kaliforniji treba mnogo duže da se oporave. I to je, primećuju, dovelo do ukupnog gubitka unosa ugljenika u sve dužim vremenskim periodima. Oni sugerišu da bi bolje prakse upravljanja vatrom usmerene na omogućavanje gorenja manjih požara uz smanjenje većih, intenzivnijih požara, mogle da uspore smanjenje unosa ugljenika usled požara.
