Utvrđeno je da su bivši profesionalni fudbaleri koji su tokom igračke karijere imali simptome potresa mozga pokazali lošije rezultate na nizu kognitivnih testova od neigrača, prema studiji koju su vodili istražitelji Mass General Brigham iz bolnice McLean i Spaulding Rehabilitation Network. Rezultati studije su objavljeni 2. marta u Archives of Clinical Neuropsychology.
Od više od 350 bivših igrača Nacionalne fudbalske lige (NFL) koji su proučavani u proseku 29 godina nakon završetka njihove igračke karijere, oni koji su prijavili da su tokom karijere imali simptome potresa mozga imali su lošiji rezultat u proceni epizodnog pamćenja, trajne pažnje, brzine obrade i vokabular. Međutim, broj potresa mozga koje je dijagnostikovao medicinski profesionalac ili dužina igračke karijere nisu imali primećen uticaj na kogniciju.
Nastavna analiza uporedila je bivše igrače sa više od 5.000 muškaraca dobrovoljaca u opštoj populaciji koji nisu igrali profesionalni fudbal, koja je otkrila da je kognitivni učinak generalno lošiji za bivše igrače nego za one koji nisu igrači. Dok su mlađi bivši igrači nadmašili one koji nisu igrači na nekim testovima, stariji penzionisani igrači će verovatno imati lošije rezultate od kontrola na kognitivnim zadacima.
Istraživači koji su vodili studiju rekli su da njihovi rezultati naglašavaju važnost praćenja simptoma potresa mozga za razliku od dijagnostikovanih potresa u istraživanju. Ovaj rad takođe dodaje dokaze o uticaju profesionalne fudbalske karijere na ubrzanje kognitivnog starenja.
„Dobro je utvrđeno da u satima i danima nakon potresa mozga ljudi doživljavaju određena kognitivna oštećenja. Međutim, kada pogledate decenijama unazad, podaci o dugoročnom uticaju su pomešani“, rekla je viši autor studije Laura Germine, dr, direktor Laboratorije za tehnologiju mozga i kognitivnog zdravlja u bolnici McLean i vanredni profesor psihijatrije na Harvardskoj medicinskoj školi. „Ovi novi nalazi iz najveće studije te vrste pokazuju da profesionalni fudbaleri i dalje mogu da dožive kognitivne poteškoće povezane sa povredama glave decenijama nakon što su se povukli iz sporta.
Za studiju, 353 penzionisana igrača NFL-a završila su jednosatne neuropsihološke testove preko onlajn platforme pod nazivom TestMiBrain, koju podržavaju bolnica McLean i medicinska škola Harvard. Igrači su bili potpuno udaljeni i završili testove na laptopu ili desktopu koji su uključivali procene koje su merile brzinu obrade, vizuelno-prostornu i radnu memoriju, kao i aspekte kratkoročne i dugoročne memorije i rečnika.
Zapamćeni simptomi potresa su mereni tako što su igrači pitali koliko puta su iskusili bilo koji od sledećih simptoma nakon udarca u glavu tokom igre ili treninga: glavobolja, mučnina, vrtoglavica, gubitak svesti, problemi sa pamćenjem, dezorijentacija, konfuzija, napadi , problemi sa vidom ili osećaj nesigurnosti na nogama. Takođe su upitani da li su tokom karijere izgubili svest i da li im je lekar ikada dijagnostikovao potres mozga.
Rezultati su pokazali da je kognitivni učinak bivših igrača (na primer, na zadacima pamćenja) bio povezan sa prisećanim simptomima potresa mozga. Na primer, razlike uočene u rezultatima vizuelne memorije između bivših igrača sa najvišim i najmanjim prijavljenim simptomima potresa mozga bile su ekvivalentne razlikama u kognitivnim performansama između tipičnog 35-godišnjaka i 60-godišnjaka.
Međutim, loši kognitivni rezultati nisu bili povezani sa dijagnostikovanim potresima mozga, godinama profesionalne igre ili godinama prvog izlaganja fudbalu. Istraživači su primetili da mnoge povrede glave ili podpotresni udarci možda nisu dijagnostikovani kao potres mozga zbog nedostatka svesti u to vreme ili nedovoljnog prijavljivanja simptoma od strane igrača.
Kada se uporede penzionisani igrači sa grupom od 5.086 muškaraca koji nisu igrali fudbal, kognitivni učinak je generalno bio lošiji za bivše igrače. Na dva testa brzine obrade, starosne razlike u kognitivnim performansama bile su veće među bivšom grupom igrača nego u grupi neigrača, pri čemu su stariji igrači imali lošije rezultate.
Ovi podaci poređenja sugerišu da bi izlaganje fudbalu moglo ubrzati pad kognitivnih sposobnosti povezanih sa godinama i dovesti do većih nedostataka u starijim godinama, prema istraživačima, koji su dodali da je potrebno više studija da bi se pratile kognitivne performanse bivših igrača kako stare. Druga mogućnost je da su poboljšana svest i upravljanje povredama glave možda više poštedeli mlađe penzionisane igrače nego starije. Istraživači su takođe primetili da je ovaj komparativni nalaz ograničen nedostatkom podataka o kogniciji pre povreda glave, i da je potrebno više istraživanja koja će blisko odgovarati bivšim igračima i neigračima i meriti njihove kognitivne performanse tokom njihovog života.
„I za bivše igrače i za istraživače, možemo da izvučemo neke važne zaključke iz ove studije“, rekao je glavni istraživač studije zdravlja fudbalera, Ros Zafonte, DO. „Bivši igrači mogu da podrže svoje kognitivno zdravlje kako stare tako što će preduzeti proaktivne korake i nastaviti da se konsultuju sa svojim pružaocima usluga i obrazuju se o simptomima povrede glave. Za istraživače i pružaoce usluga, ovi nalazi podržavaju napore da se razviju načini za poboljšanje dijagnoze i definisanje dugog -termin sekvale potresa mozga.“ Zafonte je predsednik Spaulding Rehabilitation Netvork, lekar sportske medicine Mass General Brigham, i profesor Earle P. i Ida S. Charlton i predsedavajući Odeljenja za fizikalnu medicinu i rehabilitaciju Medicinske škole Harvarda.
„Pristup participativnog istraživanja zasnovanog na zajednici (CBPR) zauzet u ovoj studiji je ono u čemu se vodi ovo polje“, rekao je Germine. „Zahvalni smo igračima i koliko su nas naučili. Ne bi bilo moguće uraditi ovakvu studiju bez angažovanja i dubokog uključivanja njihove zajednice.“
Studija zdravlja fudbalera na Univerzitetu Harvard, pokrenuta 2014. godine, je sveobuhvatan istraživački program posvećen ispitivanju višefaktorskih uzroka koji utiču na zdravlje bivših NFL igrača. Istraživanje su obavili sami igrači, koji su dali doprinos o zdravstvenim problemima i uslovima sa kojima se suočavaju nakon karijere u fudbalu.
Interdisciplinarni tim istraživača sa Univerziteta Harvard i Medicinskog fakulteta Harvard i njegovih pridruženih bolnica za nastavu, uključujući one u sistemu Mass General Brigham, sprovode istraživanja iz neurologije, kardiologije, sportske medicine, medicine rehabilitacije, hroničnog bola i javnog zdravlja. Dok su potres mozga i povreda glave od najveće važnosti, studija ispituje sve aspekte zdravlja igrača tokom životnog veka.
