Posle 30 godina u orbiti, operacije misije za zajedničku svemirsku letelicu NASA-JAKSA Geotail su završene, nakon kvara preostalog snimača podataka svemirske letelice.
Nakon lansiranja 24. jula 1992. godine, Geotail je orbitirao oko Zemlje, prikupljajući ogroman skup podataka o strukturi i dinamici magnetosfere, Zemljinog zaštitnog magnetnog mehura. Geotail je prvobitno bio predviđen za četiri godine, ali je misija nekoliko puta produžena zbog visokokvalitetnog vraćanja podataka, što je doprinelo preko hiljadu naučnih publikacija.
Dok je jedan od dva Geotail-ova rekordera podataka otkazao 2012. godine, drugi je nastavio da radi sve dok nije došlo do anomalije 28. juna 2022. Nakon što su pokušaji daljinske popravke rekordera propali, operacije misije su okončane 28. novembra 2022. godine.
„Geotail je bio veoma produktivan satelit i to je bila prva zajednička NASA-JAKSA misija“, rekao je Don Ferfild, emeritus svemirski naučnik u NASA-inom centru za svemirske letove Godard u Grinbeltu, Merilend, i NASA-in prvi naučnik za projekat Geotail do njegovog penzionisanja godine. 2008. „Misija je dala važan doprinos našem razumevanju načina na koji solarni vetar reaguje sa magnetnim poljem Zemlje da bi proizveo magnetne oluje i aurore.“
Sa izduženom orbitom, Geotail je plovio kroz nevidljive granice magnetosfere, prikupljajući podatke o fizičkom procesu koji se tamo igra da bi pomogao da se razume kako tok energije i čestica sa Sunca stiže do Zemlje. Geotail je napravio mnoga naučna otkrića, uključujući pomoć naučnicima da shvate koliko brzo materijal sa Sunca prelazi u magnetosferu, fizičke procese koji se odvijaju na granici magnetosfere i identifikaciju kiseonika, silicijuma, natrijuma i aluminijuma u lunarnoj atmosferi.
Misija je takođe pomogla da se identifikuje lokacija procesa zvanog magnetna rekonekcija, koja je glavni transporter materijala i energije od sunca u magnetosferu i jedan od pokretača aurore. Ovo otkriće otvorilo je put misiji Magnetospheric Multiscale (MMS), koja je pokrenuta 2015.
Tokom godina, Geotail je sarađivao sa mnogim drugim NASA-inim svemirskim misijama, uključujući MMS, Van Allen sonde, vremensku istoriju događaja i interakcije na makro nivou tokom misije Substorms, klaster i vetar. Sa orbitom koja ga je ponekad odvodila i do 120.000 milja od Zemlje, Geotail je pomogao da se obezbede komplementarni podaci iz udaljenih delova magnetosfere kako bi naučnici dobili potpunu sliku o tome kako događaji viđeni u jednoj oblasti utiču na druge regione. Geotail je takođe upario sa zapažanjima na zemlji kako bi potvrdio lokaciju i mehanizme formiranja aurore.
Iako je Geotail završio sa prikupljanjem novih podataka, naučnim otkrićima nije kraj. Naučnici će nastaviti da proučavaju Geotailove podatke u narednim godinama.
